Trajik Kusur Ne Demektir?

Trajik kusur, bir karakterin ölümüne yol açan bir özelliktir. Bu trajik kusur kavramı genellikle trajedilerde bulunur. Trajedi kahramanları genellikle bu tür trajik akışları sergiler. Kıskançlık, hırs, kibir (aşırı gurur ve kibir), bilgisizlik ve kendini beğenmişlik gibi nitelikler, bir karakterin trajik bir kusuru olarak tasvir edilebilir.

Trajik bir kusurun da başlangıçta olumlu bir nitelik gibi görünebileceğini belirtmek önemlidir. Örneğin, belirli bir karakterin her zaman ilkelerine bağlı kaldığını hayal edin; Bu iyi bir kalite gibi görünse de, hikayenin ilerleyen kısımlarında bunun ölümcül bir hata olduğu ortaya çıkabilir.

Trajik kusur, Yunan mitolojisi ve draması sırasında bile edebiyatta önemli bir rol oynamıştır. Yunan drama ve mitolojisinde, Tanrı tarafından bir karaktere trajik bir kusur verilir. Örneğin, Yunan mitolojisinde Apollo, Cassandra'ya geleceği tahmin etme yeteneği verir, ancak buna kimse inanmaz. Bu onun trajik kusuru olduğunu kanıtlıyor.

Trajik kusurlar, karakterleri daha insani kıldığı için seyircinin karakterlere sempati duymasını sağlar. Ayrıca izleyiciyi ahlaki bir ders vererek karakterlerini geliştirmeye ve kusurlarını düzeltmeye teşvik ederler.

Edebiyatta Trajik Kusur Örnekleri

Sofokles'in trajik kahramanı Oidipus'un da trajik bir kusuru vardır. Onu tanrıların kehanetine itaatsizliğe iten Oidipus'a karşı kibridir. İronik olarak, kehanetin gerçekleşmesiyle sonuçlanan kehanete meydan okuma girişimidir.

“Evet, ve tüm alçakgönüllülükle sana bu sorumluluğu yüklüyorum: İçinde yatan, buyuracağın cenazeyi kabul etsin… Ama kendim için, Ey Thebai'me asla izin verme,… Varlığımın yükünü yaşarken…. Allah hızlandırsın! ve onları getirmek için bir medet olarak, Tanrı seninle bana davrandığından daha nazik davransın… O'nun iradesi tam olarak ortaya kondu - baba katilini, alçağı yok etmek için; ve ben oyum… Ama ben tanrıların tiksintisiyim.”

Shakespeare'in Hamlet'inden aşağıdaki alıntı, kahramanın trajik kusurunu ortaya koyuyor. Sonuçta Hamlet'in çöküşüne yol açan şey, Hamlet'in kararsızlığıdır.

"Olmak ya da olmamak - soru bu: Akılda acı çekmek mi daha asil? Acımasız kaderin sapanları ve okları mı yoksa bir belalar denizine karşı silahlanmak mı Ve karşı çıkarak onları bitirmek. Ölmek, uyumak… Artık yok; ve bir uykuya son verdiğimizi söylemek için Etin mirasçısı olduğu kalp ağrıları ve binlerce doğal şok, 'İnançlı bir şekilde arzu edilen bir tamamlanmadır'. Ölmek, uyumak;……”

Shakespeare'in Macbeth'inde hırs, Macbeth'in ölümcül kusuru olarak ortaya çıkıyor. Oyunun başında, Macbeth ünlü bir savaş kahramanıdır. Ama hırsı onun düşüşünü beraberinde getiriyor.

Cumberland Prensi! Bu, üzerine düşmem ya da atlamam gereken bir adım, çünkü yolumda yatıyor. Yıldızlar, ateşlerinizi saklayın; Karanlık ve derin arzularımı ışık görmesin: Elde göz kırpar; ama bittiğinde gözün görmekten korktuğu şey olsun.

Shakespeare'in Othello'sunda kıskançlık, kahramanın trajik kusurudur. Kıskançlık ve güvensizlik, Otello'yu sevgili karısı Desdemona'yı öldürmeye sevk eder.

"Ah, lordum, kıskançlıktan sakının!

alay eden yeşil gözlü canavardır

Beslendiği et.”

Görünüm inceliği:

“Oidipus ve Antigone” Antoni Brodowski tarafından – wolnelektury.pl (Kamusal Alan) Commons Wikimedia aracılığıyla